A Pomba e o Degolado é unha obra de Fina Casalderrey. Esta obra pertence ao xénero literario narrativo. Divídese en tres partes comezando pola introdución onde André conta o acoso que sofre no instituto. A continuación ven o nó onde se desenvolve a historia. No nó André conta como pasou os días na casa de seu avó e coidaba os paxaros e como comezou a chatear. Finalmente no desenlace seu avó morre de descobre quen é era esa Pomba coa que falaba.

    O argumento da obra é que André é un adolescente que vai ao instituto e sobre acoso escolar por parte de dous rapazes do instituto, Raúl Pernas e Héctor Solla. André pasaba moitos dias na casa dos seus avós, xa que seu avó ensináballe a coidar os paxaros que tiña (máis de cen). Un día pediulle que lle instalase internet e desde esa comezou a chatear unha tal Pomba. El tiña de nick Degolado.
    Moitas veces tamén ía con seu pai (seus pais estaban separados) pero enfadouse con él cando lle descubriu unha caixa de porros.
    Ao final seu avó ponse moi enfermo e morre, André promételle que coidará dos paxaros como él o fixo e tamén acaba facendo as paces con seu pai. Descobre tamén quen era esa Pomba do chat, era Halima Atif, unha compañeira de clase coa que se levaba moi ben e que un dia, despois da morte de seu avó, leva a súa casa a ensinarlle os paxaros, xa que a ela tamén lle gustaban.
    O tema principal da historia é o acoso escolar que sufre André. O tipo de narrador é en primeira persoa, xa que é o protagonista quen a narra. Este protagonista é André. Xunto a él están os matóns (Raúl Pernas e Héctor Solla), os seus avós, os seus pais e a súa compeñeira Halima.
    O espazo no que se desenvolve a obre é na casa dos avós e mais no instituto principalmente. Estes feitos transcorren na actualidade.
    Para finaliza na miña opinión esta obra é moi entretida e mostra moi ben a parte escura do instituto, o acoso escolar que sofre o protagonista.

O sangue dos Cortiña é un relato histórico de Miguel Anxo Fernández, pertence ao ámbito literario e dentro deste ao xénero narrativo, nel cóntasenos a historia de Pedro Cortiña e a loita contra a invasión de Galiza polo exercito napoleónico.
     A historia está contada por un narrador externo pois relátanos a historia dende fóra do relato, non é ningún dos personaxes e está contada en terceira persoa.
Os termos en torno ao que xiran os acontecementos son:
    As loitas entre os franceses e os galegos para evitar a invasión dos franceses.
    O desexo de vinganza reflexada en don Pedro despois de que os franceses forzaran á súa dona e filla e, na súa filla cando abandona a súa convalecia para loitar.
    A valentía reflexada en don Pedro, nos paisanos e sobre todo nesas dúas mulleres que sobresaían na loita aínda cando  xa se sentiran derrotados desde a fracasada defensa da Ponte Mourentán.
   Ao principio do relato fálasenos da época na que transcorren os acontecementos que é no inverno de 1809 e do espazo no que se desenvolven, nas termas do Ribeiro, en Ribadavia..
   O personaxe principal é Pedro Cortiña un comerciante que vai loitar contra a invasión dos franceses nas terras do Ribeiro, contra os homes do Mariscal Soult.
    Ademais deste personaxe principal hai outros secundarios como:
    O tratante José González: coñecido co alcume do Labrador que vai ser o compañeiro de loita de don Pedro.
    Carrascón: comandante  xeral dos resistentes.
    M. Naylles: oficial militar e cronista da Afrancesada.
    Jose Puga e o abade do Vilar e Couto.

Pedro cortiña, dono do mellor almacén, máis abastecido do vila, home afable, casado, cunha fillar, contrario á violencia e que estaba a favor da resistencia pacífica contra a invasión francesa, muda de parecer cando un grupo de franceses asalta a súa facenda e forzan á súa dona e á súa filla. A partir de aquí incorpórase á loita de forma activa cunha grande valentía que contaxiara ao resto dos combatentes provocando moitas baixas no inimigo. Morre nunha das batallas máis encarnizadas da resistencia aos franceses en Galiza. A súa filla e a súa muller tamén abandonara a súa convalecencia e combaterá contra os franceses motivada polo desexo de vinganza, perderá a vida.

O sangue dos Cortiña, a pesar de ser un libro tan curto, para min recolleu moi ben as atrocidades que fixeron os franceses cando invadiron as terras do Ribeiro. Paréceme moi interesante destacar, como tamén o fai o libro, a valentía e intelixencia das mulleres galegas daqueles anos, pois a pesar de non dispoñer de armas amañábanse moi ben para defenderse utilizando cousas tan sinxelas como baldes cheos de aceite fervendo e pedras. Este relato gustoume moito, foi como recrear unha parte da historia da nosa terra.

Raúl Muñiz García – 3ºE

As chaves do Tempo, novela de Luisa Villalta, é unha novela baseada nun relato, polo que pertence ao ámbito literario e dentro dese ao xénero narrativo, nela cóntasenos a historia dun rei, don Arturo, que deixa en mans da fortuna quen dos seus fillos debe reinar.O narrador deste relato é a lingua galega. A introdución que hai antes dos capítulos está en primeira persoa mentres que os capítulos están en terceira persoa.

A verdade é que o libro non me gustou.

A historia é boa pero creo que o escritor non a explotou demasiado. En primeiro lugar, hai elementos que quedan inconclusos e que ao final non podes unir, se era o que pretendía. Refírome, por exemplo, a Esmeralda e á secretaria de Xacobe.

Encántame este libro, é un dos libros que podes ler centos de veces e non cansarte.

Matilda é unha rapaza excepcionalmente lista que ten por pais a unha xente ruín e timadora. Pero Matilda non é coma eles, descobre ela soa os libros aprende a ler por neceidade de pasar o tempo e cando empeza en 1º na escola xa ten un nivel de 6º curso. E aínda por riba diso é capaz de mover obxectos e cousas coa mente!

O libro MAKINARIA escrito por Carlos Negro, trata sobre temas adolescentes actuais, e as consecuencias que estes poden ter.
O autor en ningún momento di se está ben ou está mal, simplemente plasma o que pode acontecer.

Son poemas que, pola forma na que están escritos, percibimos que o autor intenta trasmitir a sensación do que está contando e especialmente da velocidade.
É un libro moi fácil de ler e moi entretido.

A obra sitúase nos anos 20 ou 30, na emigración dos galegos a América, por falta de recursos. Esta historia sucede nunha aldea de labregos dirixida por un señor que fala castelán. A aldea é moi pobre, como pobre é a familia dun neno labrego chamado Balbino. Este neno é labrego, pero esto non lle impedirá que lle sucedan aventuras que recolle no seu caderno. É un neno valente, aventureiro e pícaro. Pensa moito no mundo e o reflexa na súa vida como labrego. Ten un irmán chamado Miguel que marchou para América  na procura de traballo. O seu mellor amigo chámase Lelo e tamén tivo que ir para América.  O que máis lle molestaba a Balbino era que cando na aldea se celebraba unha festa, el sempre tiña que quedar na casa pois estaban de loito pola morte do seu padriño. Tantas gañas tiña de saír que houbo unha vez na que fuxiu da casa para ir á festa cos demais nenos, pois, mentres el estaba na casa, víaos xogando dende a súa ventá. A súa nai obrigábao a ir todos os domingos á misa para que orara polo seu padriño. Isto a Balbino non lle gustaba nada . El prefería estar cos amigos xogando e pasándoo ben como facían os demais rapaces.